Een week op het land met Chris Konings: Dinsdag 9 feb

Dinsdag 16 februari 2010 Delen

We gaan weer terug naar het spruitenperceel waar we gisteren kennis mee maakte. Chris volgde hem een hele week en dat blijkt interessanter als je denkt. Zo krijgen we deze keer zelfs de zon te zien wat ook door de plukkers werd gewaardeerd.

Dinsdag 9 februari.

's Morgens was al duidelijk dat er die middag niet gesorteerd zou worden. De avond ervoor sloeg de kou ineens toe en moest het plukken, kort nadat ik daar vertrokken was, worden gestaakt. Het was nog maar de vraag of er met die vorst kon worden gewerkt. Het plan om het sorteren in beeld te brengen, kon niet meer doorgaan. Ik besloot om een weekverslag te maken. Vorst of geen vorst, sneeuw of geen sneeuw. Elke dag een impressie van het spruitenveld die week. Werken of niet werken. Maar niet alleen om het fotograferen. Oók om te laten zien dat de druk die vaak door anderen op de spruitentelers gelegd wordt om kost wat kost te blijven leveren, niet redelijk en daardoor ongegrond is. Het werken moet wel kúnnen! Kwaliteit, werken, mogelijkheid en grenzen. Ze worden maar al te vaak verkeerd op hun juiste waarde ingeschat. En de consument weet niet dat hij voor die eis al snel als dekmantel wordt gebruikt.

Gelukkig klaarde het in de loop van de dag steeds beter op en kwam de temperatuur boven nul waardoor de werkzaamheden konden worden hervat. Vanaf de Vleerdamsedijk gefotografeerd, trok de kleine 2 rijïge Tumoba in zijn uppie langzaam maar zeker over het land. En de ganzen, die met een paar duizend in de buurt van het meertje De Waal zitten, gaven in hun vlucht een extra dimensie aan de eenzame winterse sfeer waarin het spruitenplukken zich afspeelt.
In de middagzon lag het spruitenveld er prachtig bij. De klep van de machine kon open en de zon gaf de plukkers en mij een klein beetje voorjaarsgevoel. Maar de werkelijkheid was anders. Het ijs op het veld in de trekkersporen lag er niet voor niets.